Produkty

15 lat temu sama byłam uczennicą i pamiętam jedno przeświadczenie, które zaważyło o mojej przyszłości… 

Idąc do liceum udałam się na profil biologiczno-chemiczny, ponieważ planowałam zostać studentką psychologii lub kognitywistyki, a do tego była niezbędna dobrze zdana matura z rozszerzonej biologii.

Bardzo lubiłam ten przedmiot, zwłaszcza tematy związane z anatomią i fizjologią człowieka.

Jednak okazało się, że 70% podręcznika do biologii, a zatem treści podejmowanych na rozszerzeniu, zawierała tematy związane z roślinami, bakteriami, wirusami, pierwotniakami, genetyką, czy ekologią.

Z lekcji na lekcje, z miesiąca na miesiąc coraz bardziej utwierdzałam się w przekonaniu, że nie jestem w stanie zdać matury rozszerzonej z biologii na tyle dobrze (o ile w ogóle) aby dostać się na wymarzone studia.

Co zrobiłam?

Pod koniec drugiej klasy postanowiłam… ODPUŚCIĆ.

Zadeklarowałam zdawanie matury podstawowej z biologii, a swoje kroki skierowałam w zupełnie innym kierunku – na poznański AWF.

Czemu ma służyć ta historia i czemu Ci ją opowiadam?

Jak widzisz, zajmuję się technikami efektywnej nauki, które, przyznasz, więcej mają związku z psychologią, niż wychowaniem fizycznym.

Mogłam tę drogę obrać już dawno. Dlaczego tego nie zrobiłam?

Mówiąc najprościej – uważałam, że jestem ZBYT GŁUPIA, aby opanować tak trudny i obszerny materiał z dziedzin, które kompletnie mnie nie interesowały.

Nie wiedziałam jak się tego nauczyć, a więc moja motywacja spadła, gdyż całe zadanie wydało mi się po prostu dla mnie N I E O S I Ą G A L N E.

Gdzie byłabym dzisiaj, gdybym wtedy nie odpuściła?

Tego nie wiem.

Życie przywiodło mnie z powrotem na tę ścieżkę, przeszkoliłam i nadal szkolę się w konkretnej, wąskiej dziedzinie, jaką jest neurodydaktyka i jestem tu gdzie jestem.

To co wiem, to fakt, że wiele dzieciaków może NIGDY nie powrócić na wymarzoną drogę do celu i zrezygnować ze swoich marzeń tylko dlatego, że nie wiedzą JAK poradzić sobie z pewnymi przeszkodami, które muszą pokonać, tylko po to, aby do tych marzeń się dobrać.

Ale nie tylko w dzieciństwie mogą oni zboczyć z drogi.

Zauważ, że także dorośli stają czasem przed ogromną szansą na ciekawszą pracę, lepsze zarobki, godniejszy byt i lepsze życie.

Jednak na samą myśl o zmianie, ponownej nauce (o zgrozo!) i przekwalifikowaniu się – nie podejmują się ich.

Pozwalają przejść okazjom obok, a oni zostają w tym samym kompletnie niesatysfakcjonującym ich punkcie.

Tak jednak wcale być nie musi i wystarczy poznać kilka prawd na temat tego jak działa i uczy się nasz najpotężniejsze narzędzie – mózg.

Tymczasem kwestia przekwalifikowania się w dorosłym życiu dla naszych dzieci szykuje się czymś nieuniknionym…

Ale po co się uczyć skoro wszyscy wiemy, że w dobie Internetu i czatu GPT wiedza encyklopedyczna przeważająca w szkole jest tak samo przydatna jak mokra ścierka do tablicy suchościeralnej?

Odpowiedź brzmi – nie w wiedzy, a w sposobie jej zdobywania tkwi edukacyjny Złoty Graal.

Dlaczego?

The Future of Humanity Institute Uniwersytetu Oksfordzkiego opublikował dane, z których wynika, że ponad 60% osób będących obecnie DZIEĆMI będzie w przyszłości pracować w zawodach, które JESZCZE NIE POWSTAŁY, a 47% obecnych profesji ZNIKNIE w związku z rozwojem technologicznym w ciągu najbliższych 20 lat.
(źródło: Polski Instytut Ekonomiczny, „Kompetencje pracowników dziś i jutro” kwiecień 2022)

Ponadto futurolodzy spekulują, że dzisiejsi uczniowie będą średnio zmieniać zawód 17 razy w 5 różnych branżach.

Aż ciężko w to uwierzyć, prawda?

Pracodawcy i specjaliści w zakresie HR wskazują kompetencje, w które warto inwestować. Zaliczają się do nich m.in.:
myślenie analityczne
myślenie krytyczne,
aktywne uczenie się,
kreatywność
rozwiązywanie złożonych problemów.

Już wiesz w czym rzecz?

Jeśli Twoje dziecko będzie uczęszczać przez 12 lat do szkoły, w której uczyć się będzie poprzez wielokrotne czytanie, pisanie, mechaniczne powtarzanie, pisanie linearnych notatek straci szanse na 12 lat treningu powyższych i wielu innych umiejętności, które zaważą nad jego przyszłą karierą.

Szanse na wykształcenie tych kompetencji dają metody nauki prezentowane w wyzwaniu „Ucz się raz, a dobrze”, gdyż bazują one na wykorzystaniu pełnego, naturalnego potencjału całego mózgu, a nie tylko jego pewnej części.

My, jako rodzice nie mamy wpływu na program nauczania, podstawę programową, skład rady pedagogicznej, metody dydaktyczne i wychowawcze szkoły.

My, jako rodzice mamy wpływ na narzędzia, którymi posługuje się nasze dziecko pozyskując wiedzę.

To od nas zależy, czy damy mu do zjedzenia zupy krem systemowy widelec, czy alternatywną łyżkę.

To od nas zależy, czy nasze dziecko będzie „młóciło wiedzę” cepem, czy kombajnem.

A w zasadzie – to od Ciebie zależy czy dasz mu na to szansę.